Fundacja Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich powstała w 2006 roku w Warszawie, by objąć ochroną spuściznę polskich Ormian rozproszoną po II wojnie światowej, po ekspatriacji z terenów południowo-wschodniej Polski. Głównym miejscem pochodzenia spuścizny było osiem parafii ormiańskokatolickich: Stanisławów, Łysiec, Tyśmienica, Kuty, Horodenka, Śniatyn, Brzeżany, Czerniowce oraz kuria archidiecezji lwowskiej obrządku ormiańskiego.
W 2005 roku, ówczesny ordynariusz obrządku ormiańskiego, kardynał Józef Glemp, powierzył uporządkowanie tego dobytku, składowanego w seminarium duchownym w Paradyżu, powołanej przez niego czteroosobowej „Radzie Prymasa Polski dla wiernych Ormian katolików w Polsce”. Okazało się, że samo uporządkowanie nie jest wystarczające i należałoby obiekty te lepiej zabezpieczyć. Do czasu powołania przez ordynariusza Fundacji Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich, zgromadzone przedmioty znajdowały się pod opieką wspomnianej Rady Prymasa, której członkowie na własny koszt przewieźli je do wynajętego, strzeżonego lokalu w Warszawie i z pomocą przedstawicieli społeczności ormiańskiej zaczęli tworzyć inwentarz z natury.
Po powołaniu Fundacji, prace inwentaryzacyjne były kontynuowane. Fundacja musiała od początku pozyskiwać w konkursach środki na swoją działalność – czyli na wynajem lokalu oraz na projekty, które obejmowały i obejmują pięć zasadniczych obszarów: prace związane z archiwum, konserwację zbiorów, digitalizację zbiorów, udostępnianie zbiorów i popularyzację wiedzy o polskich Ormianach.
Działalność Fundacji opiera się na bezinteresownym entuzjazmie, pasji i wolontariackiej pracy osób nią zarządzających i z nią współpracujących.